Er zijn veel mensen die het de normaalste zaak van de wereld vinden om anderen te helpen en zaken uit handen te nemen. Ook als het hun eigenlijk niets aangaat. Dan nog bestaat er een drive om dat te doen. Hoe komt het dan dat dit voor zovele mensen “gewoon” is geworden: en nog belangrijker: wat doet dit met de persoon die alles uit handen wordt genomen?
Ik zal proberen om hier een zo helder mogelijk antwoord op te geven, zodat er een nieuw bewustzijn kan ontstaan. Als je helder hebt wat het doet, kan het verstand het ook begrijpen, en door het te begrijpen kunnen zaken veranderen. Met andere woorden: je bewustzijn groeit! En daar is het om te doen. Bewust worden wat je doet en waarom je het doet!
De vaas
Op mijn bureau staat een vaas. Dat ding is vreselijk lelijk en vrij zwaar. De vaas staat symbool voor mijn proces: wat ik nog mag leren. Ik kijk er heel vaak naar en vind dat ik niet de kracht heb of de moeite neem om hem zelf op te ruimen. Maar vreselijk blijf ik mijn vaas vinden en het stoort mij heel erg. Dan komt er een heel goede vriendin binnen die altijd gewend is om iedereen te helpen. Mij nu dus ook. Zij hoort mijn klaagzang aan en besluit om mijn vaas op te pakken en weg te gooien. De bedoeling (haar intentie), is heel liefdevol. Zij kan mij verlossen van mijn lelijke ding. En zij neemt mijn vaas onder haar arm en stapt ermee naar buiten. Gelukkig! Ik ben mijn lelijke vaas eindelijk kwijt (denk ik). Maar op het moment dat zij bij mij de deur uitstapt met mijn vaas, staat er voor mij een nieuwe vaas. Een tikkeltje lelijker en ook een tikkeltje groter. Zodat ik leer; mijn eigen vaas te gaan zien (dit is symbolisch mijn proces van wat ik mag gaan leren). De bedoeling is dat ik leer mijn krachten te ontwikkelen. Mijn eigen vaas op te pakken en zelf op te ruimen. Als ik dan zelf mijn eigen vaas heb beetgepakt en in mijn eigen container heb gegooid, blijft mijn vaas voor altijd weg. Ik ben immers zelf in staat geweest om mijn eigen vaas op te ruimen. En wat ik zelf geleerd heb, hoef ik niet nog eens te leren. Met andere woorden: indien iemand anders, hoe goed bedoeld ook, mijn proces op zich neemt, kan ik hier zelf niets van leren. En zal mijn proces zich iets groter of lelijker gaan voordoen. Dit heeft als consequentie dat mijn proces heftiger zal uitpakken. Dat is nu net niet de bedoeling van de persoon die heel liefdevol alles voor iedereen probeert te doen. De intentie was helpen. Maar blijkt juist: niet helpen, te zijn.
Het is het aller moeilijkste om bij een ander te zien waar die moeite mee heeft, en niets ongevraagd over te nemen. Ieder proces moet door de persoon zelf geleerd worden. Met uit handen laten nemen leer je nu eenmaal helemaal niets. Zeker wel het tegenovergestelde. Je geeft juist ook een signaal af naar de persoon dat hij/zij het toch niet kan om de vaas zelf weg te gooien. Dit kan er op den duur voor gaan zorgen dat de persoon van de vaas, steeds minder in zichzelf gaat vertrouwen of geloven. Ook dat was nu juist niet de bedoeling van het te leren proces. En ook juist van de liefdevolle persoon was dat niet de bedoeling. Maar het pakt anders uit.
Als je wilt helpen, probeer de persoon zoveel mogelijk zelfvertrouwen te geven. Het Zelf, leren vertrouwen.
Zodat hij/zij zijn/haar krachten en zelfvertrouwen kan ontwikkelen. Om zelf zijn eigen vaas op te ruimen en in zijn eigen container te gooien. Dan pas zal de vaas voor altijd opgeruimd blijven.
Hoe komt het dat er zoveel mensen zijn die alles maar voor iedereen doen? Meestal zelfs ten koste van zichzelf? Of is de juiste benaming: voorwaardelijke liefde?
Velen zullen rondlopen en zich in bovenstaand verhaal herkennen. Zij herkennen zich hoogstwaarschijnlijk ook in onderstaand verhaal.
De persoon die ingesteld is op altijd helpen doet dit voortdurend bewust en onbewust. Bewust om lief te zijn voor die ander en om te helpen. Maar wat doet het onbewust?
Iemand die altijd maar helpt ten koste van zichzelf of geen nee kan zeggen, verloochend zichzelf voortdurend. Als je veel helpt is dat meestal heel fijn voor die ander en hij/zij is daar dan ook heel blij mee. Je krijgt een warme waardering ervoor terug. Natuurlijk is het heel fijn om je gewaardeerd te voelen. Daar zijn we ook mens voor. Maar wat als je nu heel veel voor die ander gedaan hebt om te helpen en die ander is daar niet blij mee? Of zelfs boos of verdrietig? Dan wordt het moeilijk voor de persoon die altijd zo graag helpt. En deze vraagt zich af waarom die ander er niet blij mee is of dat het niet goed genoeg was? De persoon voelt zich gekwetst. Ik heb nu juist zoveel voor die ander betekend of gedaan en hij is niet dankbaar. Dat komt omdat het een voorwaardelijke Liefde is geweest. Je doet veel voor iemand anders en die dient dan blij of dankbaar te zijn. Je verlangt er op het onbewuste dus altijd iets voor terug. Je krijgt er ook iets voor terug maar dat maakt je niet blij. Je bent dienstbaar geweest ten koste van je zelf. Je kon geen nee zeggen of je kon het niet aanzien dat de ander het te moeilijk had met zijn of haar proces.
Als je jezelf centraal durft te stellen en heel veel van jezelf houdt; houd je onvoorwaardelijk van jezelf. Dan verlang je onbewust ook niets terug voor hulp. Dat betekent in de praktijk het volgende; als je vanuit liefde veel voor iemand hebt gedaan en die ander is daar niet blij mee, zal het je niet meer raken of verdrietig maken. Want het is in liefde gegeven. Vanuit je hart. Alles is goed.
Jezus, heeft net als vele anderen bestaan en heeft een ding heel duidelijk aan ons mensen geleerd.
Heb de ander lief zoals Gij U Zelf lief hebt. Hij heeft niet gezegd: heb die ander meer lief dan U zelf. Mensen die de ander meer lief hebben dan zichzelf, kunnen zich hierin kwijt raken ten koste van zichzelf. En het is meestal het ontbreken van eigenwaarde of kracht wat ervoor zorgt dat de ander belangrijker wordt dan zichzelf. Dit ontbreken van eigenkracht of eigenwaarde kun je zelf weer terug gaan zien in het teveel willen of overnemen van de ander zijn proces. Dat geeft altijd een gevoel van onmacht, boosheid of verdriet.
Als je onvoorwaardelijk van je zelf houdt; zoals je bent, met je goede en minder goede kwaliteiten, ben je in staat een juiste balans te hebben in je leven, zonder gekwetst te worden door die ander.
Liefde voor je Zelf en voor jezelf.