Dit gegeven is op 2 manieren uit te leggen. Je kunt er zowel iets positiefs als negatiefs op zeggen. Het is maar hoe je er tegen aan kijkt en dus door welke bril je kijkt. Is dit zwart en belemmert hij je zicht, of is hij helder en licht zodat je alles kunt zien? Als je door zwarte brillen glazen moet kijken, ben je niet in staat om veel te zien. Het zicht is zwaar belemmerd of zelfs zwart. Zo sterk zelfs dat je niet naar jezelf kunt kijken en al zeker niet naar de buitenwereld. Als je iets wilt ervaren en bemerken wat er in en om je heen speelt, moet je gaan proberen te voelen wat daar dan allemaal is. Dan ben je in staat om een indruk te krijgen en daar ga je je een bepaald beeld van vormen. Maar of dat beeld daadwerkelijk de werkelijkheid is, is maar de vraag. Je kunt ook proberen te luisteren wat je allemaal hoort. Maar ook hier zal er dan weer een beeld of indruk ontstaan en is het wederom de vraag of dat beeld voldoet aan de werkelijkheid. Je kunt het pas echt gaan zien als je de bekende zwarte bril afzet of deze eens een keertje probeert op te poetsen. Zodat het zicht helderder wordt en je kunt zien waar je je in bevind en bijvoorbeeld welke kleur kleding dat je draagt. Dan ga je zien of het beeld wat je van jezelf had, ook inderdaad klopte met het beeld wat je er zelf van gemaakt had in je gedachten. Klopt het wel of klopte het niet? De gedachten zijn bij velen helaas heel erg star en dat betekend dat het beeld wat ze hebben over een bepaald onderwerp, zo vast zit dat hieraan niet meer aan te tornen is. Zij hebben hun eigen werkelijkheid gemaakt en zo is het en niet anders. Al blijkt soms dat de realiteit totaal het tegenovergestelde kan zijn. Dit staat symbolisch voor onderwerpen en processen in het leven……..
Met andere woorden; was het waar of is het toch wat anders als dat je van tevoren had gedacht? Deze werkelijkheid kan soms heel confronterend werken. Zeker als je echt het idee had dat het zeker zo zou zijn zoals je je dit had voorgesteld in je eigen gedachten. Maar in het echt toch totaal anders blijkt te zijn. Een nieuwe waarheid is ontstaan.
Als de brillenglazen helder en schoon zijn, ben je in staat om gewoon te kijken wat je ziet. Welke kleur kleding je aan hebt, hoe je eruit ziet en hoe de buitenwereld er uit ziet? Met andere woorden; je kunt het totale plaatje gaan zien zoals het werkelijk via jouw ogen binnen komt. En als je je dan ook nog eens 180 graden wilt draaien, ben je zelfs in staat om dat te gaan zien wat in eerste instantie achter je rug verborgen lag. En je dus ook werkelijk in eerste instantie niet kon zien. Door normaal rond te draaien en alles te bekijken op een rustige manier, ben je in staat om alles om je heen te gaan zien en ook op te nemen. Bewust te worden. Draai je echter heel erg snel, ben je niet in staat om alles te gaan zien. Sterker nog; als je te snel draait, ga je dol worden en de beelden zullen in elkaar overvloeien zodat je uiteindelijk ook helemaal niets meer ziet. Alleen flarden van kleuren en strepen die in elkaar overvloeien. Hoogstwaarschijnlijk heeft iedereen als klein kind wel eens op een draaimolen gezeten. En bovengenoemde voorbij zien komen.
Wat hebben boven genoemde zaken nu te maken met het feit van: ik anders ben? Alles!
Het is maar door welke bril je op dat moment kijkt. Tegen die zaken en gebeurtenissen die je op dat moment treffen in het leven. Vragen die dan eventueel kunnen ontstaan zijn: heb ik dan zoveel pech of verdien ik het misschien niet om gelukkig te zijn? Waarom ervaar ik het leven als zo hard en voel ik mij er niet thuis?
Alles heeft een oorzaak en een doel. Toeval bestaat niet. Ik zal proberen zo helder mogelijk alles te gaan beschrijven over oorzaak en het doel. Want het doel is zelfs 2 ledig. Voor de persoon zelf die het gevoel heeft iets anders te zijn, en voor de mensen in de directe omgeving van deze persoon. Want 1 ding moge duidelijk en helder zijn, als je niet weet en begrijpt waarom zulke zaken lopen zoals ze lopen, kan het ontzettend lastig en vervelend zijn om samen in harmonie te kunnen leven.
Nu bestaan er heel veel verschillende oorzaken waarom je het gevoel hebt dat je anders bent als anderen. En allen zijn waar. Want ieder heeft zijn eigen waarheid die net zolang waar is totdat er weer een nieuwe waarheid ontstaat die beter past dan het voorgaande. Het is de kunst om helder te krijgen waarin je anders bent en waarom. Met andere woorden; telkens iets meer je bril oppoetsen zodat je helderder kunt gaan zien. Kijken hoe de werkelijkheid er op dat moment echt uitziet en daarnaar handelen. En hoe je dit kunt leren ombuigen zodat het voor je gemakkelijker of rustiger wordt. Je leven zelf weer in de greep krijgen en kunnen gaan leven i.p.v. alleen maar te overleven. Hier is echter zeker niet mee bedoeld de controle. Want controle zit alleen maar in het hoofd. En ontstaat vanuit het denken. Maar daar kom ik in een volgende symboliek op terug.
Nu lijkt het misschien onlogisch voor je, maar ik ga eerst de doelen beschrijven en dan pas de oorzaak. Want de oorzaak ligt namelijk verder weg verborgen en als je nog weinig inzicht hebt waarom de zaken zo lopen zoals ze lopen, is het ook misschien moeilijker te begrijpen wat de oorzaak is. Als je alles helder hebt ben je in staat om je eigen plaatje in het geheel te overzien en begrijpen. Bewust te worden dus. Ook hier weer; bewust worden. Het gehele leven bestaat immers uit bewust worden en keuzes maken. En voor de keuzes die je maakt, ben je ook helemaal zelf verantwoordelijk. Je kunt nooit iemand anders verantwoordelijk maken voor de keuze die je zelf ooit gemaakt hebt. Want het was JIJ, die de keuze zelf heeft gemaakt.
Doel 1: Voor de persoon zelf.
Doel 2: voor de mensen in de directe omgeving van deze persoon.
Voor de persoon zelf
Ik ben anders. Het gehele leven al want je bent er mee geboren. En als je ermee bent geboren, zal het dan ook wel een reden (doel) hebben, en zal ik in staat worden gesteld om hiermee te kunnen gaan leven en te mogen gaan werken. Ook nu weer is het de soort bril waardoor je gaat kijken naar je eigen leven. Bevat deze zwarte brillenglazen of zijn ze helder en licht zodat je alles kunt zien en waarnemen om je heen.
Neem nu aan dat het thema gevoeligheid is. Als kind neem je aan dat iedereen hetzelfde is als je zelf. Je kijkt door een bepaalde bril en dat is tot dan toe jouw werkelijkheid. Dat iedereen hetzelfde voelt, ziet en hoort. Want dat zijn voor je heel bekende gewaarwordingen en ervaar je de gehele dag door. Je groeit op en de jaren verstrijken. Maar met de jaren ontstaan er ook meer problemen. Lichamelijke, emotionele, mentale en/of geestelijke problemen. Je voelt (en weet), dat er ergens iets niet helemaal in orde is, maar je bent niet in staat om er een vinger op te leggen. Want je bent immers nog maar een kind. En het kind bewustzijn is nog niet volgroeid en volledig bewust wat er allemaal is. Je bent nog niet in staat om bewust te worden waar de oorzakelijke pijnen vanaf komen. Dat kan pas ontstaan na spiegeling in de komende jaren. Deze jaren kunnen jaren zijn van ploeteren en werken. Proberen te achterhalen wat er nu toch met je aan de hand is? Waarom je je niet echt gelukkig kunt voelen en waarom je het gevoel hebt er niet echt bij te horen. Of waarom er aldoor fysieke of andere klachten ontstaan zonder dat er een oorzaak voor gevonden wordt. Heel vervelend dus en deze jaren kosten veel energie en voor de meesten onder ons geven zij ook veel verdriet. Iedereen wil er immers toch graag bij horen en het gevoel hebben dat je een fijn mens bent. Toch blijft het knagen want je begint het bewustzijn te krijgen dat je iets anders bent dan de meeste andere personen. Je kunt alleen nog niet precies begrijpen wat het dan is. Je hoort er niet echt bij. Niet in het gezin en vooral niet op de aarde. Je ervaart het leven als hard en oneerlijk. Een heftig proces dus.
Tijdens deze levensjaren kan er heel gemakkelijk het idee (mentaal) ontstaan dat je niet goed genoeg bent. Want je ervaart iedere dag weer dat je net iets anders bent als de rest. Dit kan er al heel snel in resulteren dat je negatief over jezelf gaat denken en het begin van het minderwaardigheidscomplex is geboren. Dat is nu net wat je juist probeert niet te voelen of te bemerken. Maar zoveel te meer als je dit probeert weg te drukken, zoveel te meer ga je geconfronteerd worden met dit gegeven. Bovendien speelt er dan nog iets anders bij deze gevoelige persoon. Omdat je zo gevoelig bent van nature, komen zaken ook iedere keer weer, harder bij je binnen als de minder gevoelige personen. Deze geven dan ook meer pijn en verdriet, zodat je uiteindelijk ook hier niet meer omheen kunt. Nu kun je natuurlijk zeggen dat dit heel oneerlijk is ( de donkere brillenglazen), maar eigenlijk helpt je Zelf en je lichaam en geest je om dit alles bewust te kunnen gaan worden. Zodat je in staat wordt gesteld hier iets mee te gaan doen. Als je echter in deze fase zit is het zwaar en moeilijk. En de meeste andere personen in je omgeving begrijpen je niet. Want jij bent immers iets anders. Zij hebben geen idee waar je het over hebt. Ze KUNNEN je ook niet begrijpen want zij zitten anders in elkaar als jij.En voelen en ervaren niet wat jij allemaal als normaal ervaart. Zij hebben een andere waarheid als jij. Jij bent uniek en zij zijn uniek. Alleen totaal verschillend. Dat is niet beter of minder goed. Alleen lastig en moeilijk als je in deze situatie zit en er nog geen zicht is op onderlinge inzichten. Bewust worden dus weer.
Heel kort door de bocht is het alleen maar een leerproces. De aarde is een leerschool. En zoveel te meer en sneller dat het proces geleerd wordt, zoveel te sneller iedereen in staat zal zijn om samen in harmonie verder te kunnen leven. Maar zo ver zijn we nog niet in het verhaal.
De gevoelige persoon zal dus in eerste instantie nogal wat vervelende jaren tegemoet kunnen zien. En dat is afhankelijk van zijn of haar gemoedstoestand en mentale kracht, en gezinssituatie, wanneer hier een verandering in kan gaan ontstaan. Ook hier kun je weer gaan zeggen; wat een pech en moet dit dan zo? Ja, dat moet zo. Het kan gewoon niet anders want anders kan de gevoelige persoon zijn of haar lessen niet leren en zal er uiteindelijk niets veranderen. Niet in dit leven en ook niet in de volgende levens. De persoon zelf zal van zichzelf mogen gaan leren zien welk een fijn mens deze is, dat hij/ zij er toe doet en dat hij/zij erbij hoort in het grote geheel. Alleen in de kinderjaren zal de persoon zelf dit niet zo kunnen ervaren of zien van zichzelf. Dat moge duidelijk zijn.
Hoe kan deze les nu het beste geleerd worden? Door de grootst mogelijke confrontatie die er bestaat. Je wordt geboren in een familielijn die al decennia lang verschil maakt tussen gevoelige en minder gevoelige personen. En hier niet mee weet om te gaan. Zij waren dus niet zo bezig met hun gevoel maar vooral mentaal en misschien ook met leven in controle en overleven. Vroeger waren de mensen niet zo bezig met uitwerken van thematieken maar met overleven en vooral hard werken. De meesten zijn ook groot gebracht met de instelling dat zij meer voor die ander over moeten hebben en op de laatste plaats zelf eens aan bod komen. Naar deze waarheid van toen mag nu eens heel kritisch gekeken worden of er nu een nieuwe waarheid kan ontstaan die beter past.
Wat kan er nu gaan ontstaan als deze thematiek ten uiting komt en steeds meer manifest aanwezig is? Het volgende wordt heel zwart/wit weergegeven. Zodat je in staat zult zijn te leren begrijpen hoe het soms zo ver heeft kunnen komen. Want een ding is zeker. Schuld bestaat niet, alleen onwetendheid en de kracht niet hebben de gedane zaken te veranderen zoals eigenlijk zou moeten kunnen.
Je wordt geboren in een familie en de meeste personen van dit gezin hebben een bepaald trillingsgetal. Zij trillen allemaal op een zelfde golflengte. Dat wil zeggen dat zij zo ongeveer allemaal dezelfde soort energie bij zich dragen en zich bij elkaar goed voelen. Hebben dezelfde normen en waarden en voelen ongeveer hetzelfde als de rest van het gezin (of passen zich bewust of onbewust voortdurend aan, zodat zij ook het gevoel hebben erbij te horen). Maar jij wordt geboren met een ander trillingsgetal. En dit trillingsgetal is totaal anders als de rest van het gezin. Je bent dus al vanaf dag 1 net iets anders als de rest. Je krijgt dus onbewust al meteen binnen dat je net wat anders bent. Het begin van het verschil is al geboren! Alleen bij allen nog niet bewust geworden. Je leeft met zijn allen de jaren door en de verschillen gaan voelbaar en merkbaar worden. Er zullen dus conflict situaties gaan ontstaan binnen het gezin. Je zult vaak het gevoel gaan krijgen dat je er niet bij hoort en dat je anders bent als de rest. En dat is weer juist wat je niet wilde. De jaren verstrijken en de conflicten zullen verder oplopen want inzichtelijk is er nog steeds niets veranderd of opgelost. Bij niemand. Dat kan pas veranderen als er bewustwordingsprocessen opgestart worden. Bovendien is bij vele families helaas nog steeds het motto: mondje dicht en voor de “lieve vrede”. De lieve vrede die er eigenlijk nooit is geweest want je hebt je voortdurend aangepast aan die ander. Door ook het ontbreken van kracht bij je zelf was het ook nog niet eerder mogelijk om mondiger te worden en te vertellen wat jij zelf ervan vond. Dit proces van sterker worden kan jaren in beslag nemen. Het vereist immers veel moed en kracht om dat uit te spreken wat jouw waarheid is. Deze is immers totaal anders als de waarheid van de rest van het gezin. Bovendien zit het bij vele families al generaties lang vast gebakken dat het niet gewaardeerd wordt om zaken eerlijk uit te spreken. En al zeker niet als dat een andere waarheid is als die van de rest. Je ziet dan ook vaak dat er bij zulke families een onderscheid wordt gemaakt (onbewust) tussen de kinderen. Ook dit gegeven is tot dan niet volledig bewust, maar is wel voelbaar voor diegene die het gevoeligst is. Sterker nog. Als jij zo gevoelig bent, hoef je maar te kijken naar je eigen ouders om te zien wie van de twee ook zo gevoelig is (of is geweest). Maar uit bescherming dit dicht heeft gemaakt om zelf de pijn van het verdriet niet meer te hoeven voelen. Dit proces geef je door naar elke andere generatie. Net zolang totdat iemand in kracht komt voor zichzelf om de bestaande thematieken volledig uit te werken. Dat betekend dat je in eerste instantie je eigen pijn gaat voelen van je gehele leven en uitwerken zodat er meer nieuwe ruimte kan gaan ontstaan.
Al met al zijn dit meerdere processen die er toe aan gaan zetten dat er iets in beweging komt zodat bestaande thematieken kunnen oplossen. Het familie karma wordt dan onderbroken. Maar alleen bij diegene die het oplost. Elk kind apart zal zijn eigen thematieken dienen uit te werken en op te lossen.
Een kind kan nimmer in staat zijn de thematiek voor de ouders uit te werken. Het is de verantwoordelijkheid van ieder persoon apart en de keuze en de moed, hoe je hier mee omgaat en oplost.
En dat begint meestal bij de gevoelige want die is het meest gevoelig van de familie en krijgt alles het hardste binnen. Dus eigenlijk wordt deze er onbewust het meest toe aangezet om eens te gaan kijken waar het aan schort zodat er weer rust en harmonie kan gaan ontstaan. Dat vereist kracht en inzet om deze processen op te starten. En juist dit proces gaat ertoe leiden dat de gevoelige persoon zichzelf meer leert kennen vanuit zijn binnenste. Dat hij/zij zichzelf leert gaan zien en accepteert met al zijn/haar gevoeligheid. Dat deze persoon ook gaat leren zien dat hij/zij ook een heel fijn mens is en dat er niets mis is met hem/haar. Dat je anders bent en dat dit ook goed is. Dat je niet voortdurend onbewust jezelf aan moet passen aan de rest maar dat je jezelf mag en durft te zijn. Ook al is dat totaal anders als de rest van het gezin. Dit zal genezing brengen tot op zielsniveau omdat je je eigen gouden kern weer gaat herontdekken.
Indien je leven nog bestaat uit het ontbreken van eigen kracht, zal het moeilijker worden om voor jezelf op te komen en te gaan zeggen wat jij ervan vind of ervaart. Want dat is immers meestal anders dan bij de rest. Dan blijf je je bewust en onbewust voortdurend aanpassen aan die ander. Het resultaat uiteindelijk zal zijn dat je je eigen kern en waarheid kwijt zult worden. Want jij bestaat uit net iets anders als de rest. En dat kwijt worden zal ertoe kunnen gaan leiden dat je je zelf verloochend. En dat wordt voor jou weer heel voelbaar en gaat zeer zwaar voelen. Zoveel te zwaarder dat het gaat voelen, zoveel te meer wordt je ertoe gedwongen vanuit je binnenste om naar jezelf te gaan kijken. Je voelt je steeds meer ongelukkig en het leven is niet fijn. Maar zwaar en oneerlijk. Dus: hoe moeilijker het leven, hoeveel te meer het zal gaan helpen je te dwingen naar jezelf te gaan kijken. In welke situatie je je bevind en hoe je het zelf kunt gaan veranderen. Op dat moment kun je alleen dus maar door de zwarte bril het leven zien en alles wat het te bieden heeft. Het dwingt je onbewust om naar je eigen eerlijkheid te kunnen gaan kijken. Ben ik nog eerlijk naar mijzelf of ben ik onderweg mijn eigen ik kwijt geraakt door alleen maar te voldoen aan die ander ten koste van mij zelf.
Want er is er maar 1 die kan gaan veranderen. En dat ben jij zelf. Je bent nooit in staat om iemand anders te veranderen. Daar is ieder zelf verantwoordelijk voor. Is dit dus een oneerlijk proces en heb je alleen maar pech of kun je dit proces ook misschien liefde noemen voor jezelf. Hoe zwaar ook. Je gaat je eigen kern her ontdekken en steeds meer jezelf zijn. Dit proces heet eigenliefde ontwikkelen. Eigen waarde ontwikkelen en onvoorwaardelijk van jezelf houden zoals je bent. Met je goede kwaliteiten en je wat minder goede kwaliteiten.
En als je zo hebt geleerd van jezelf te houden met alles zoals je bent, leer je ook om van die ander te houden zoals ze zijn. Met hun goede kwaliteiten en wat mindere kwaliteiten. Ook al doen ze en zeggen ze dingen waar jij niet zo blij van wordt. Hier mag je voor jezelf dan ook een grens gaan trekken. Want ondanks dat je onvoorwaardelijk van ze houd, betekend niet dat je alles moet accepteren van die ander. Oprechte liefde mag nooit ten koste gaan van je zelf. Dan raak je immers weer je eigen kern kwijt.
Op dit niveau gaat het helaas nog steeds vaker mis. Als de gevoelige persoon een grens durft aan te geven of voor zichzelf durft op te komen, zal of zullen de rest van het gezin dit als niet fijn ervaren en ook niet in dank afnemen. Sterker nog. De gevoelige persoon wordt als bedreigend ervaren. Hij of zij is immers anders als de rest en heeft zich maar aan te passen aan het gezin. En er zal zich een nieuw conflict ontwikkelen. Want tijdens dit conflict zal iedere persoon van het gezin zijn eigen thematieken en problematieken gaan voelen en herkennen via die gevoelige persoon. Indien de thematiek weer niet uitgewerkt zal worden, zal dit zich steeds blijven herhalen. En de heftigheid zal toenemen. Net zolang totdat de les geleerd is. Dit betekend dat gedurende het leven zich steeds meer en vaker hetzelfde zal afspelen alleen zal het in heftigheid gaan toenemen. Ook betekend het dat de gebeurtenissen zich steeds sneller zullen herhalen en uiteindelijk iets heel kleins gebeurt waardoor het opnieuw tot een enorme escalatie kan ontstaan. Het voorval op zich is dan niet eens meer belangrijk maar de vraag waarom het telkens tot een dergelijke escalatie leidt.
Dit gehele proces leidt ertoe dat de gevoelige persoon steeds meer voor zichzelf leert opkomen. Voor zichzelf leert spreken en duidelijk een grens durft aan te geven. Iets wat gedurende zijn voorgaande leven(levens) nog niet eerder heeft kunnen ontwikkelen. Meer kracht ontwikkelen en meer daadkracht ontwikkelen.
Doel 2: voor de mensen in de directe omgeving van deze persoon.
Indien er veel kracht en flexibiliteit in de familie aanwezig is, zal dit er al snel toe kunnen gaan leiden dat er gekeken gaat worden wat er zoal aan schort dat het samen niet fijn voelt en er geen echte saamhorigheid bestaat. Als dat het geval is, gaan er bewustwordingsprocessen opgestart worden zodat de onderliggende thematiek in zijn geheel uitgewerkt zullen kunnen worden. Dat kost wel energie maar zal uiteindelijk ook heel veel op leveren. Door het uitwerken van de thematiek, zullen de trillingsgetallen meer op elkaar afgestemd worden en zal er harmonie kunnen gaan ontstaan in het gezin. Je gaat met zijn allen trillen op een niveau wat bij elkaar past. Het probleem is gefikst en opgelost. Helaas gaat het bij velen op een andere manier. Want 1 ding is zeker. Bovenstaand vereist veel kracht want je zult met zijn allen naar jezelf moeten gaan kijken en gaan zien waar het aan schort. Zelfreflexie dus of met andere woorden, spiegelen. Kijken naar jezelf en niet meer naar die ander. Ouders hebben als het goed is alles over voor hun kinderen. En komen daardoor in hun kracht om oude zaken en thematieken uit te werken en op te lossen. Kijken wat er al altijd is geweest en waar ook zij last van hebben gehad. Alleen was dat nog onbewust en konden zij er tot dan niet naar kijken. Het was dus geen onwil maar niet bewust zijnde of ook het ontbreken van kracht. Wat je niet weet, kun je niet veranderen. Als je durft te leren gaan zien, ben je in staat om zo voor en na te veranderen in een nieuwe waarheid die beter past. Het gezin kan samen leven in harmonie. Begrip hebben voor elkaar, al ben je totaal anders. Al ben je het niet met elkaar eens maar kun je respect opbrengen voor de ander met al zijn andere normen en waarden. Dan nog is alles goed. Ondanks een verschillend trillingsgetal kan er harmonie ontstaan. Een leerproces voor de gevoelige zelf en ook de mensen in de directe omgeving.
Doordat de gevoelige persoon steeds meer aan zichzelf heeft gewerkt, zal zijn of haar trillingsgetal veranderen en toenemen. Eerlijker worden voor zichzelf. Maar de rest van het gezin is niet bereid naar zichzelf te gaan kijken en blijven dus in het bekende trillingsgetal hangen. Zij blijven dus hangen in het hun bekende want dat is veilig. Het vereist immers moed en kracht om te durven te veranderen en zich te begeven in het onbekende. Het spreekwoord is ook immers: onbekend maakt onbemind. Dat wordt dan ook letterlijk toegepast. Het is gemakkelijker om met zijn allen te zeggen en denken dat zij geen probleem hebben en dat alleen jij dat hebt. Indien je immers naar jezelf gaat kijken, ga je je eigen pijnen van verdriet en onmacht zien. Een onbewust beschermingsmechanisme zal er dan voor zorgen dat je hier niet zo snel mee zult beginnen. Want niemand ervaart graag de pijn uit het verleden. Maar het zit er nog wel. Alleen is dit naar de diepere laag gezakt en weggestopt naar het onbewuste. (lees symboliek van de brief). Zo kan dit mechanisme zich eindeloos herhalen totdat iemand in staat zal zijn het eigen proces op te starten en te kunnen gaan helen. Tot op zielsniveau. Sterker nog. Dit proces zal zich van generatie op generatie overdragen en steeds manifester aanwezig zijn om uiteindelijk iemand te bereiken die het voor zichzelf gaat uitwerken. Als het echter beperkt blijft tot het uitwerken bij de gevoelige persoon zullen de trillingsgetallen onderling groter worden.
Dat kan ertoe gaan leiden dat er een zodanige afstand ontstaat waardoor er heel gemakkelijk kan worden gezegd, jij hoort er niet meer bij en bent niet meer gewenst. Behalve als je je weer aanpast aan ons. Immers, de pijn van de oude weggestopte verdriet is groter dan de pijn van het verstoten van je eigen kind.
Maar je bewust en onbewust aanpassen aan de anderen van het gezin is absoluut niet mogelijk voor de gevoelige want dan raakt deze persoon zijn eigen kern weer kwijt. En hij/zij was net zo blij met zichzelf dat hij/zij zichzelf hervonden had.
Omdat de oorzaak nog steeds niet is opgelost, zullen dezelfde pijnen zich gaan herhalen in het gezin als in het gezin waar de ouders in terecht zijn gekomen. Ook al neem je je nog zo voor om het anders te doen als je ouders. Sommige zaken geef je onbewust door en doe je toch, al heb je nog zo hard gedacht dat je dit juist niet wilde doen. Omdat je dit zelf zo ervaren hebt en het je kinderen wilt besparen. Maar juist door dit te denken en je eigen pijn niet uitgewerkt te hebben, geef je het door. Graag of niet. Het is nog niet geheeld en het proces zet zich voort. Net zolang totdat iemand de kracht en de moed heeft om naar zijn eigen pijn te kijken. Dit uit te werken en op te lossen. Dan pas zullen deze processen zich bij die persoon niet meer herhalen. Dan pas laten oude vaste patronen helemaal los. Met andere woorden. Bewust worden, accepteren en uitwerken zodat ze getransformeerd kunnen worden in Liefde en respect voor jezelf en de ander.
Oorzaak
Waarom moeten sommigen dit dan mee maken en waarom anderen juist niet?
Waarom treft het juist deze familie en bij anderen lijkt alles helemaal goed te gaan?
De oorzaak waarom een gevoelig persoon dit mag leren is dat hij/zij er nu aan toe is om dit te kunnen gaan leren. In mijn werkelijkheid bestaan er heel veel levens. Als ik in al die vorige levens nog niet heb kunnen leren dat ik een fijn mens ben met al mijn specifieke eigenschappen, zal ik in een nieuw leven terecht komen zodat ik weer de kans krijg dit te leren. Ook hier weer. De lessen herhalen zich totdat het geleerd is. Als een ziel er opnieuw aan toe is om deze opdracht te kunnen gaan leren, zal je energie en ziel terug keren in een nieuw lichaam. Incarneren als je het zo wilt noemen. Maar je brengt speciale tools mee om je opdrachten zo goed als mogelijk uit te kunnen voeren en dus te leren. Maar je brengt ook je pakketje (rugzakje van ervaringen), mee uit vorige levens. Dit kunnen wederom heel positieve eigenschappen zijn maar ook de beperkingen vanuit een vorig leven ontstaan. Jij “zoekt” op zielsniveau zelf je gezin uit waar de grootst mogelijke kans bestaat om dat te gaan leren wat je wenst te gaan leren. Als een van die opdrachten is om aan je eigenwaarde te gaan werken omdat in de vorige levens dit nog niet optimaal is gelukt, wordt je geboren bij een gezin die niet zo goed raad weten met eigenwaarde. Misschien is het zelfs wel zo dat er op zielsniveau al afspraken zijn gemaakt met een “rollenspel” dat je in staat komt om dit zo te leren. Op zielsniveau bestaat er geen haat en nijd. Alleen maar Liefde. En vanuit Liefde mogen wij allemaal leren om van ons zelf te houden zoals we zijn.
Als je geboren bent, wordt jouw rugzakje al actief. Met andere woorden, als je altijd al het gevoel hebt gehad dat je er niet toe deed als persoon en niet meetelde, zul je dat al meteen als gevoel oppakken. Al ben je pas maar een paar minuten oud. Nu kun je wel bedenken dat dit wel heel ver gezocht is. Dat kan. Maar in mijn beleving is alles mogelijk. Wanneer zou het anders moeten starten en waar ligt dan het startsein. Je mocht immers gaan leren om van dit oude beeld af te komen. Het universum bestaat immers alleen maar uit liefde. En vanuit liefde worden deze lessen aangeboden zodat wij ze kunnen gaan leren. Zodat wij ook als gevoelige persoon het idee hebben over ons zelf dat we fijne mensen zijn en niet alleen lastig of moeilijk of dat we ons voortdurend aan moeten passen aan Jan en alleman. Maar dat we ons zelf durven en mogen zijn. Met onze geweldige mooie kanten en onze wat mindere kanten. Dat alles goed is zoals we zijn en ons zelf lief hebben om wat we zijn. Dat het goed is, zoals ik ben, wat ik ben en wat ik doe.
Als dat de bril is met de heldere glazen zal je alles van jezelf kunnen gaan zien. Niet alleen van je zelf maar ook van de mensen vanuit jouw omgeving. Je zelf onvoorwaardelijk lief hebben en ook die ander.
Want het universum bestaat alleen maar uit liefde en heeft alleen maar alle goeds met ons voor. En wij mogen en kunnen uiteindelijk dus alle lessen leren want wij bestaan uit een bron van liefde.